กำราบห้วใจ 20 NC
“หึ ถึงแบมร้องขอให้หยุดพี่จะไม่หยุดแล้วนะครับ” ร่างสูงค่อยๆอุ้มร่างบางอย่างเบามือ แล้วเดินไปยังเตียงขนาดคิงไซส์วางคนตัวเล็กลงอย่างเบามือ ตามด้วยจูบที่แสนหอมหวาน เขารอเวลานี่มานานเวลาทีคนตัวเล็กพร้อมพร้อมให้เขาแค่คนเดียว ปากก็ทำหน้าที่จูบ ส่วนมือก็ใช้ให้เกิดประโยชน์ด้วยการแกะกระดุมชุดนอนคนตัวเล็กทีละเม็ดเผยให้เห็นยอดอกสีชมพูร่างสูงไม่รอช้าเปลี่ยนตำแหน่งจากริมฝีปากอันแสนหอมหวานมาเป็นยอดอกสีชมพูตรงหน้าทันที
“อื่อ พะ พี่มาร์ค” ร่างบางครางชื่อร่างสูงออกมาแผ่วเบาราวกับว่าตอนนี้เขานอนอยู่บนปุยเมฆมันรู้สึกดีไปหมดมันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน
ร่างกายร่างบางตอนนี้เหลือแค่อันเดอร์แวแค่ตัวเดียวเท่านั้นที่ติดกายอยู่ ร่างสูงก็ไม่ต่างกัน
“พะ พี่มาร์ค ตะตรงนั้นมันเสียวแบมเสียว” ตรงนั้นที่ร่างบางหมายถึงคือจุดอ่อนไหวของร่างกายที่ตอนนี้ร่างสูงใช้มือหนาเกี่ยวอันเดอร์แวหลุดออกไปให้พ้นทางแล้วเห็นส่วนแข็งขืนของร่างกายคนตัวเล็กที่ชูชันต่อหน้าเขา แล้วจัดการรูดเข้าออกอย่างช้าๆให้คนตัวเล็กปรับร่างกายตามให้ทันกับความรู้สึก
“อ๊ะ พะ พี่มาร์ค ระเร็วอีก ดะได้ไหมครับ บะแบมเสียว”
“ได้สิครับ เร็วแค่นี้พอไหมครับ” ร่างสูงขยับมือให้เร็วขึ้นอีกนิดหน่อยเพื่อตแบสนองความต้องการของคนไต้ร่าง
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อ๊ะ ยะหยุดทำไมครับพี่มาร์ค บะแบมไม่ไหวแล้วนะ” อยู่ดีๆร่างสูงก็หยุดชะงักไปเหมือนแกล้งกัน
“ไม่ได้หยุดครับแต่พี่ก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกัน แบมครับพี่ขอนะ” ว่าจบร่างสูงก็ควักแก่นกายที่มีขนาดใหญ่พอสมควรออกมาชักเข้าออกสองสามครั้งเพื่อให้ส่วนนั้นแข็งตัวพอที่จะเขาไปในร่างกายขงคนตัวเล็ก
“เจ็บหน่อยนะครับ” ร่างสูงก้มลงหมอบจูบอันแสนหวานแต่ปนไปด้วยความร้อนแรงให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้สมองขาวโพนเต็มได้ด้วผีเสือนับร้อยบินวนไปมา เขาชอบความรู้สึกนี้จัง
“อ๊ะ เจ็บ พะพี่มาร์คแบมเจ็บ ฮื่อ” คนตัวเล็กร้องลั่นเมื่อร่างสูงขยับแก่นกายเข้าไปในช่องทางรัก
“ไม่ร้องนะครับคนดีไม่ร้องนะ” ร่างสูงพรมจูบทั่วใบหน้าหวานเป็นการปลอบโยน
“บะแบมเจ็บ ฮึก เจ็บ” คนตัวเล็กร้อวไห้ออกมาอย่างน่าสงสารแต่สำหรับร่างสูงที่เห็นตอนนี้คือคนตัวเล็กน่าย้ำยีมากๆ
“ไม่ร้องนะครับ พี่สัญญาจะขยับเบาๆนะครับ”
“ฮึก คะ ครับเข้ามาเลยแบมจะไม่งอแงแล้ว” คนตัวเล็กลืมตามองหน้าร่างสูงด้วยสายที่บอกให้ร่างสูงเข้ามาเลยตอนนี้
“อย่าเกรงนะครับ พี่เข้าไม่ได้” ร่างสูงขยับเข้าไปเรื่อยๆจนสุดและกดแช่ไว้อย่างนั้นซักพักให้ช่องทางรักของร่างบางคุ้นชินซะก่อน แล้วเริ่มขยับเข้าออกช้าๆ
“อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อื่อ สะเสียวจัง”
“อืมแน่นมาก”
“อ๊ะ อ๊า ละลึกไปแล้ว” ร่างสูงขยับเข้าออกเร็วขึ้นอีกตามแรงอารมณ์นะตอนนี้ ที่พุ่งสูงจนหยุดไม่ได้แล้ว
“อืม”
“อ๊ะ อ๊ะ ตะตรงนั้น อ๊า ละลึกไปอื่อ”
“อืม”
“อ๊ะ พะพี่มาร์คแบมไม่ไหวแล้ว”
“อืม อย่าพึ่งสิครับ พร้อมกันนะ” ร่างสูงขยับเข้าออกให้แรงขึ้นอีก
“อ๊ะ อ๊ะ มะไม่ไหวแล้ว อ๊าาาา” ร่างบางปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มหน้าท้องขาวของตัวเอง แต่ร่างสูงยังขยับต่ออีก
“อืม อ๊าา” ร่างสูงขยับต่ออีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยออกมาตามคนเล็กมาติดๆ ถึงจะปลดปล่อยแล้วแต่ร่างสูงก็ยังไม่ขยับไปไหนจนร่างเล็กต้องเอ่ยปากตาม
“ทะทำไมไม่เอาออกไปซักที่ละครับ”
“แบมครับ พี่ขออีกรอบนะ”
“ตะแต่แบมเหนื่อยแล้วนะครับ” ร่างบางพยายามบอกร่างสูง
“แต่พี่ไม่เคยหยุดแค่รอบเดียวนะครับ นะอีกรอบนะครับ” ร่างสูงอ้อนร่างบางใต้ร่างออกไป และผลที่ออกมาคือ
“กะก็ได้ครับ” หึน้องแพ้เขาเวลาดยาอ้อ มันไม่ใช่แค่รอบเดียวหรอกนะที่เขาบอกว่าอีกรอบแต่หมายถึงทั้งคืนต่างหาก
ไว้เจอกันอีกครั้งเมื่อโลกต้องการ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น